ss-sveitin

Eins og stafurinn S er nú fallegur og gegnir mikilvægu hlutverki í íslenskri tungu þá er ekkert rosalega fullorðinslegt eða fallegt að hafa tvö slík saman í orði. Mörg orðin sem innihalda 2 S í röð eru bara fyrir krakka og einkenna oft á tíðum barnalegan húmor (sem ég fíla samt alveg). Orð eins og passa, hossa, krassa og klessa eru í yfirburðanotkun hjá yngri kynslóðinni og ekki talin mjög fullorðinsleg orð, gæta, hristast, krot og blettur eru algengari í notkun fullorðinna. Það er ekki mikill klassi yfir pissa og rass, og ekki eru blótsyrðin notkunarhæf í tali og varla á prenti en ég nefni hér samt orðin tussa og pussa. Ekki er mikill glæsileiki yfir því að ver tossi sem gengur um í mussu, reykjandi hass. Svo frussast vessarnir í fossum úr bólunum þegar hann trassar að massa á sér andlitið.

Maður má samt ekkert verða hissa þótt að massaður fress sem spilaði á bassa en núna hengdur er á kross, missi vessa úr bossanum oní kassa sem hross hefur passað og pissað í og það er klassi að vera viss um hvað massinn er mikill sem klessist í kassann. Bless